Psychoterapia nerwic, fobii i depresji

Beata9012 · Gość

Witam wszystkich,

Zajrzałam na te forum, chociaż nie wiem czy jest to właściwe do tego tematu, ale bardzo prosiłabym o opinie jakiegoś specjalisty lub osób które maja podobne przypadki, na ten temat, jeżeli to możliwe...

Otóż, mam w rodzinie pewna osobę która jest nie wiem czy chorobliwie zazdrosna, czy jak to nazwać, jest to dosyć skomplikowane do opisana, ale jest to osoba mająca ponad 30 lat, która ma własną rodzinę, jest w trakcie wykańczania swojego domu lecz, która niestety rani swoja rodzinę i najbliższych z powodu swojego paskudnego charakteru, lub choroby. Ale, myślę ze bardziej to drugie. Ta osoba jest uczulona na punkcie innych ludzi i tego co maja, ciągle tylko o nich opowiada, a nawet jest to powodem awantur domowych "Bo on ma to, a ja jestem beznadziejny i nic nie mam". Cale swoje życie porównuje do ludzi "lepiej ustawionych", ze tak powiem i ciągle dąży do tego żeby im dorównać. Nie kupi swoim dzieciom nic nowego, nie zabierze ich na jakiś spacer czy co kolwiek. Nie da im pieniędzy na jakieś wyjście bo wszystko "kisi". Ciężko w ogóle jej coś powiedzieć bo każde słowo pouczenia wprowadza ja w straszna nerwe, odrazu zaczyna się awantura, i cały monolog o tych "lepszych ludziach".... Szerze mówiąc, rodzina się jej boi... Bo ona ma racje i nikt nie może mówić inaczej. Jest zdolna otwarcie skrytykować cala swoja rodzinę, wyzywając ich od rożnych, porównując do np. "sąsiadów". Jest to dla nas dosyć przykre, chociaż my dorośli jeszcze staramy się z tym uporać ale najbardziej szkoda tych dzieci, w wieku dojrzałym które nie maja żadnej wolności przez ciągle uporczywe, nie do życia, zachowane swojego rodzica.. Kazdy wie ze powinna się leczyć, pójść na jakąś psychoterapie, lecz boimy się jej tego powiedzieć, bo ona uzna ze jest zdrowa i będzie kazać nam się wszystkim "odpier****" bo to my jesteśmy chorzy. Myślę, ze to typowe zachowanie osoby chorej psychicznie. Byłoby jeszcze dużo do opisania lecz myślę ze to jest wystarczający poważny przykład, na który może uda Wam się mi odpisać, z jakąś rada co robić dalej... Bo myślę, ze dalej tak się nie da żyć...

Czekam na komentarze, lub jakieś szczegółowe pytania...
Licze na Wasza pomoc!!
POZDRAWIAM

fobia

fobia

fobia

GŁOWA DO GÓRY - BĘDZIE DOBRZE
Chodź na stronę:
[link widoczny dla zalogowanych]

zamówienia:
tel.94-340-60-06
tel.600-809-254
biuro@logos.dt.pl

fobia

.

Niewielka dawka stresu działa zazwyczaj pozytywnie. Dodaje energii i motywuje do działania. Stres na optymalnym poziomie bez wątpienia zwiększa wydolność. Okazuje się jednak, że nadmierny i przewlekły stres obniża aktywność mózgu i może spowodować nawet utratę pamięci.

Stres określa się jako niespecyficzną reakcję organizmu w sytuacji, która w naszej opinii może wiązać się z przekroczeniem osobistych zasobów – a mogą nimi być: wiedza, czas, kompetencje, umiejętności interpersonalne a nawet kondycja fizyczna.

Z biologicznego punktu widzenia reakcja stresowa powstała po to, aby maksymalnie zaktywizować siły organizmu do szybkiego pokonania przeszkody. Stres miał działać krótkoterminowo.
Niestety współcześnie stres w organizmie utrzymuje się niemalże przez cały czas. A to może wywoływać różne zaburzenia – w tym nawet utratę pamięci. Z tego właśnie względu powinieneś skutecznie przeciwdziałać jego negatywnym skutkom, aby uchronić swój mózg przed problemami z pamięcią.

Co szczególnie uszkadza pamięć?

Naukowcy wyróżnili negatywne wydarzenia stresogenne, które mogą w sposób szczególny uszkadzać pamięć.

Do negatywnych wydarzeń stresogennych, które mogą uszkodzić pamięć należy zaliczyć:

• wypadek samochodowy
• wypalenie zawodowe
• bycie świadkiem przemocy
• śmierć bliskiej osoby
• opiekowanie się niedomagającym członkiem rodziny

W jaki sposób stres uszkadza pamięć?

Negatywne wydarzenia stresogenne, napięty grafik w pracy, korki uliczne czy problemy w rodzinie - wszystkie te codzienne sprawy utrzymują ciebie w sytuacji ciągłego stresu.

Jest to sytuacja bardzo niekorzystna ponieważ przewlekły stres ogranicza dopływ krwi do mózgu, co obniża jego ogólną aktywność. Dodatkowo, pod wpływem stresu do twojego mózgu przedostają się cząsteczki kortyzolu, które uszkadzają hipokamp – strukturę w mózgu, która odpowiada za zapamiętywanie.

Wysoki poziom kortyzolu w organizmie, który wydzielany jest na skutek stresu, to największe zagrożenie dla mózgu, które może powodować utratę pamięci. To właśnie z tego względu osoby, u których utrzymuje się wysoki poziom hormonu stresu – kortyzolu, gorzej wypadają w testach pamięci w porównaniu do osób, u których poziom kortyzolu jest na niskim bądź średnim poziomie.

Oznacza to, że przewlekły stres może znacznie osłabić twoją pamięć. To jednak nie koniec negatywnego wpływu stresu na działanie mózgu.

• Wspomniany hipokamp bierze też udział w hamowaniu reakcji stresowej i odpowiada za wysyłanie sygnałów zatrzymujących produkcję kortyzolu, kiedy mija trudna sytuacja.

Jeśli w hipokampie ubywa komórek nerwowych, nie jest on w stanie efektywnie wysyłać sygnałów hamujących reakcję stresową, co prowadzi do wydzielania kortyzolu w sytuacji, gdy ty już tego nie potrzebujesz. To uniemożliwia odprężenie i w dłuższej perspektywie może prowadzić do rozwoju zaburzeń na tle nerwowym i trwałego uszkodzenia pamięci.
Jak chronić mózg przed utratą pamięci?

Gdy już wiesz, że stres może powodować utratę pamięci, powinieneś w pierwszej kolejności dowiedzieć się, jak można się przed nim uchronić. Jeśli masz poczucie, że bardzo często sytuacja cię przerasta, zadbaj o efektywny relaks, który zneutralizuje działanie kortyzolu w twoim mózgu.

• Najlepsze w tym są intensywne ćwiczenia aerobowe, które na dłuższy czas podnoszą tętno.
• Eksperci podają nawet, że takie ćwiczenia „spalają” kortyzol przez co nie przedostaje się w tak dużym stopniu do mózgu i nie wywołuje problemów z pamięcią.
• Takie aerobowe ćwiczenia – bieganie, jazda na rowerze, pływanie, powinny być intensywne do tego stopnia, aby przez przynajmniej godzinę spalić ok. 320 kalorii.

[link widoczny dla zalogowanych]

.